spiritus

spiritus
spīrĭtŭs, ūs, m. [spiro] [st1]1 [-] air agité, souffle, vent; exhalaison, émanation, odeur, flatuosité.    - spiritus Boreae : le souffle de Borée.    - quo spiritus non pervenit, Varr. : où l'air ne pénètre pas.    - placidi spiritus dies, Col. : jour où le vent est calme.    - spiritus florum, Gell. : le parfum des fleurs. [st1]2 [-] air, atmosphère.    - spiritus caeli, Cic. : atmosphère.    - spiritus circumfusus nobis, Quint. : l'air ambiant, atmosphère. [st1]3 [-] air qu'on respire, souffle (de la respiration), haleine, respiration; mécanisme de la respiration.    - spiritum ducere (haurire) : aspirer l'air.    - spiritum reddere, Cic. : expirer l'air.    - spiritum intercludere : couper la respiration.    - versus multos uno spiritu pronuntiare, Cic. : réciter beaucoup de vers tout d'une haleine (sans prendre haleine). [st1]4 [-] souffle vital, principe de la vie, vie.    - auferre alicui spiritum, Petr. : ôter la vie à qqn.    - extremo spiritu : à son dernier soupir.    - colligere spiritum, Petr. : reprendre ses sens, ses esprits. [st1]5 [-] gémissement, soupir; sifflement (d'un serpent). [st1]6 [-] esprit, sentiment, coeur.    - hostiles spiritus, Tac. : sentiments hostiles.    - pestilentiā fractos spiritus esse, Liv. (sub. inf.) : ... que la peste a apporté le découragement.    - altiores spiritus sumere, Tac. : avoir des aspirations plus élevées. [st1]7 [-] sentiments (exaltés), magnanimité, courage, fierté; colère, orgueil, arrogance, présomption.    - tantos sibi spiritus sumpserat ut ... Caes. BG. 1, 33 : il avait un tel degré d'orgueil que... [st1]8 [-] souffle créateur, inspiration (poétique, prophétique); souffle, élan, enthousiasme, puissance (oratoire).    - spiritu divino afflari, Cic. : être animé du souffle divin, être inspiré. [st1]9 [-] être immatériel, esprit, âme; esprit (= personne). [st1]10 [-] esprit (rude ou doux), aspiration; ton (de la voix); son (d'un instrument).    - spiritus gravior, Quint. : son trop fort. [st1]11 [-] division du temps fixé par la respiration, mesure. [st1]12 [-] Esprit (personnifié).    - Spiritus (Sanctus) : Eccl. le Saint-Esprit.    - Spiritus nigri, Sedul. Carm. 3, 41 : les Esprits du mal.
* * *
spīrĭtŭs, ūs, m. [spiro] [st1]1 [-] air agité, souffle, vent; exhalaison, émanation, odeur, flatuosité.    - spiritus Boreae : le souffle de Borée.    - quo spiritus non pervenit, Varr. : où l'air ne pénètre pas.    - placidi spiritus dies, Col. : jour où le vent est calme.    - spiritus florum, Gell. : le parfum des fleurs. [st1]2 [-] air, atmosphère.    - spiritus caeli, Cic. : atmosphère.    - spiritus circumfusus nobis, Quint. : l'air ambiant, atmosphère. [st1]3 [-] air qu'on respire, souffle (de la respiration), haleine, respiration; mécanisme de la respiration.    - spiritum ducere (haurire) : aspirer l'air.    - spiritum reddere, Cic. : expirer l'air.    - spiritum intercludere : couper la respiration.    - versus multos uno spiritu pronuntiare, Cic. : réciter beaucoup de vers tout d'une haleine (sans prendre haleine). [st1]4 [-] souffle vital, principe de la vie, vie.    - auferre alicui spiritum, Petr. : ôter la vie à qqn.    - extremo spiritu : à son dernier soupir.    - colligere spiritum, Petr. : reprendre ses sens, ses esprits. [st1]5 [-] gémissement, soupir; sifflement (d'un serpent). [st1]6 [-] esprit, sentiment, coeur.    - hostiles spiritus, Tac. : sentiments hostiles.    - pestilentiā fractos spiritus esse, Liv. (sub. inf.) : ... que la peste a apporté le découragement.    - altiores spiritus sumere, Tac. : avoir des aspirations plus élevées. [st1]7 [-] sentiments (exaltés), magnanimité, courage, fierté; colère, orgueil, arrogance, présomption.    - tantos sibi spiritus sumpserat ut ... Caes. BG. 1, 33 : il avait un tel degré d'orgueil que... [st1]8 [-] souffle créateur, inspiration (poétique, prophétique); souffle, élan, enthousiasme, puissance (oratoire).    - spiritu divino afflari, Cic. : être animé du souffle divin, être inspiré. [st1]9 [-] être immatériel, esprit, âme; esprit (= personne). [st1]10 [-] esprit (rude ou doux), aspiration; ton (de la voix); son (d'un instrument).    - spiritus gravior, Quint. : son trop fort. [st1]11 [-] division du temps fixé par la respiration, mesure. [st1]12 [-] Esprit (personnifié).    - Spiritus (Sanctus) : Eccl. le Saint-Esprit.    - Spiritus nigri, Sedul. Carm. 3, 41 : les Esprits du mal.
* * *
    Spiritus, huius spiritus, pen. corr. m. g. Virgil. Haleine.
\
    Spiritus foedi odoris. Cels. Haleine puante.
\
    Caeli spiritus. Cic. L'air.
\
    Angustus spiritus. Cic. Courte haleine.
\
    Dirus spiritus. Seneca. Puanteur.
\
    Vsque ad extremum spiritum. Cic. Jusques au dernier souspir.
\
    Mortiferum spiritum exhalare. Plin. Rendre une odeur mortifere et pestilente.
\
    Teter spiritus. Horat. Haleine puante.
\
    Vno spiritu. Cic. Tout d'une haleine, Sans reprendre son vent.
\
    Attractus ab alto spiritus. Virgil. Vent ou haleine attiree du fond de l'estomach.
\
    Auferre spiritum sine sensu doloris. Cic. Tuer.
\
    Flammata facies spiritum ex alto citat. Seneca. Retire son vent et haleine du profond de l'estomach.
\
    Vita continetur corpore et spiritu. Cic. De corps et ame.
\
    Ducere spiritum. Cic. Attirer le vent, Respirer. Et per translationem, Vivre.
\
    Aer spiritu ductus alit animantes. Cic. L'air attiré par spiration, ou par aspirement et respirement.
\
    Tranquillum et otiosum spiritum ducere. Cic. Vivre en repos et sans fascherie.
\
    Elidere spiritum. Cels. Faire perdre et faillir le vent ou haleine, Suffoquer.
\
    Infoelix spiritus in auras ibit. Ouid. L'esprit, L'ame.
\
    Euadit spiritus per angustias. Cels. L'haleine sort par conduicts estroicts.
\
    Excipere extremum spiritum alicuius. Cic. Le baiser quand il rend l'ame, Estre present à luy veoir rendre l'esprit, Luy clorre la bouche.
\
    Nefastum spiritum ferro exige. Sene. Chasse l'ame hors du corps.
\
    Fertur spiritus cum sono. Cels. L'haleine sort avec son.
\
    Cadentem spiritum firmare. Sen. Reprendre courage, et se revenir.
\
    Communi spiritu frui. Cic. Vivre.
\
    Qua primum luce spiritus hausi rudes. Seneca. Le premier jours que je nasqui.
\
    Ludere extremo spiritu. Cic. Se railler et gaudir à sa mort.
\
    Graui spiritu pressae antennae. Seneca. De vent impetueux.
\
    Reddere spiritum patriae. Cic. Mourir pour son pays.
\
    Grauiorem spiritum reddit tibia. Quintil. La fleute rend un son plus gros.
\
    Dum spiritus hos reget artus. Virgil. Tant que l'ame me batera au corps, Tant que je vivray.
\
    Plerunque miserum spiritum trahunt. Cels. Vivent en langueur.
\
    Vanescit spiritus in auras. Ouid. Il se meurt.
\
    Spiritus. Cic. Fiereté de courage, Haultaineté.
\
    Mihi nescio quos spiritus attulerunt. Cic. M'ont rendu fier.
\
    Fiducia ac spiritus. Caes. Courage.
\
    Auidus spiritus. Horat. Affection d'avarice, Cupidité.
\
    Quis spiritus illi. Virgil. Quelle odeur.
\
    Operis spiritus atque animus. Quintil. L'esprit de, etc.
\
    Tenuis spiritus. Horat. Petit, ou Subtil esprit et entendement.
\
    Spiritus. Plin. L'air.

Dictionarium latinogallicum. 1552.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Regardez d'autres dictionnaires:

  • spiritus — spìritus m DEFINICIJA 1. lingv. znak u obliku apostrofa što se u grčkom jeziku bilježi iznad vokala na početku riječi 2. duh, duša SINTAGMA spiritus agens (izg. spȋritus ȁgens) usp. spiritus movens; spiritus asper (izg. spȋritus ȁsper) »oštri… …   Hrvatski jezični portal

  • Spirĭtus [2] — Spirĭtus (hierzu Tafel »Spiritusfabrikation« mit Tert), mehr oder weniger reiner Alkohol (Äthylalkohol), aus zuckerhaltigen Flüssigkeiten durch Gärung und Destillation gewonnen. Bei der Gärung zerfällt der Zucker in Kohlensäure und Alkohol, und… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Spiritus — steht für: Ethanol (Alkohol) wird vergällt als Brennspiritus, unvergällt als Trinkspiritus bezeichnet. Spiritus (Album), Album der Band Caputt Spiritus (lateinisch für „Atem“) steht für: Geist Spiritus bezeichnet zwei diakritische Zeichen in der… …   Deutsch Wikipedia

  • Spirĭtus [1] — Spirĭtus (lat.), das Wehen des Windes, die bewegte Luft; der Atem, Hauch und, weil dieser als das Belebende (Geistige) des Körpers oder als das erzeugende (Lebens ) Prinzip desselben gedacht wurde, alles Feine, Dünnflüssige, Flüchtige, das… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Spiritus — (Latin for breathing ), may refer to: *Spiritus lenis, the soft breathing in Byzantine Greek orthography *Spiritus asper, the hard breathing in Byzantine Greek orthography * Spiritus , an academic journal devoted to the study of Christian… …   Wikipedia

  • SPIRITUS —         (лат.) дух. Философский энциклопедический словарь. М.: Советская энциклопедия. Гл. редакция: Л. Ф. Ильичёв, П. Н. Федосеев, С. М. Ковалёв, В. Г. Панов. 1983. SPIRITUS …   Философская энциклопедия

  • Spiritus — ist die volkstümliche Bezeichnung für vergällten Äthylalkohol, der zu technischen und medizinischen Zwecken verwendet wird; demgegenüber ist »Spiritus« in der Apothekerfachsprache die übliche Bezeichnung für »Weingeist, Alkohol«: Das auf lat.… …   Das Herkunftswörterbuch

  • Spiritus — Sm (vergällter) Alkohol, Weingeist erw. fach. (15. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. spīritus Hauch , zu l. spīrāre blasen, wehen . In der Sprache der Alchimisten wurde mit diesem Wort die wesenhafte Flüssigkeit von Körpern bezeichnet, die sie… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • spirituş — SPIRITÚŞ s.m. v. spiriduş. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  SPÍRITUŞ s. v. alcool, etanol, spirt. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime …   Dicționar Român

  • spiritus — лат. (спиритус) спирт. Толковый словарь иностранных слов Л. П. Крысина. М: Русский язык, 1998 …   Словарь иностранных слов русского языка

  • Spirĭtus — (lat.), 1) das Wehen des Windes, bewegte Luft; 2) Duft; so S. rector, so v.w. Arom 2). 3) das Einathmen von Luft, sowie die eingeathmete Luft selbst, Athem u. Hauch; 4) (gr. Gramm.), S. asper (‛) u. S. lenis (’), der stärkere od. schwächere Hauch …   Pierer's Universal-Lexikon

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”